Eksist Eksilmek

Yine sabah olmadan uyandım pencereye vuran yağmurla.
Kahven soğumuş, sesin yok zaman akıyor, ben donmuşum orda.
Her yıl biraz daha eksiliyorum kırılmış aynalarda kendimle yüzleşiyorum.
Otuz üç yaşında hislerim kalbim hâlâ o eski film.
Bir sahne donmuş, sen gitmişsin yarım kalan cümle, içimdeki şiir.
Karanlık sokaklar konuşur bazen sessizlik bile seni hatırlatır.
Bir şarkı çalar uzaktan sanki sen söylüyorsun hâlâ bana.
Zaman geçmez, sadece iz bırakır ben o izlerde kaybolurum.
Her nefeste biraz daha az sen biraz daha çok yalnızlık.
Eğer sessizlik senin sesinse bırak hiç susmasın bu gece.
Yağmur da ağlasın bizimle çünkü aşk hâlâ burada bir yerde.